donder en bliksem

Nu zitten "we" dus al in de 1/4 finale, wellicht sneuvelen de Brazo's ook nog, al heb ik daar een hard hoofd in. We zien wel.
Freek is weer thuis en "doet" het goed.
Baruch is nu een beetje aan het kwakkelen, nadat ie, de weg overstekende, een aankomende auto dacht tegen te kunnen houden. Hier en daar is ie lichtelijk gekneusd.
Niet zo handig allemaal.
Komend weekend maken we onze Kruitvattreinkaartjes op en zijn van plan het Donkere Zuiden met onze aanwezigheid te verblijden. Suus is nl weer eens jarig zondag. Hieperdepiep.... Hopelijk blijft het weer een beetje redelijk, want voor het einde van de week zie ik bliksemschichten en donderwolken met dikke druppels bij de weersverwachtingen staan.
Jammer genoeg moesten we de barbecue bij Wilma en Loek laten schieten wegens andere bezigheden. Er komen vast nog andere gelegenheden waarbij het vuurtje opgestookt kan worden.

Eind juli komen de gastheren waarbij wij in Israël verbleven bij ons logeren, een tussenstop op weg naar Los Angeles. Ze hopen dan ook de - inmiddels wereld beroemde - Amsterdam CanalPride mee te kunnen beleven. Als toeschouwers welteverstaan.

Zo en nu op voor de volgende wedstrijd.

Groet Ron.

Amusement toen en nu

bleu tooth

Oké, we zijn door, weer een paar dagen rust.
Helaas heb ik nog niet zo veel tijd om dit blog naar wens te onderhouden.
Wel zijn er deze week grote stappen gezet in de ontwikkeling van de omgang met de mobiele telefoon: alle foto's en filmpjes uit dat apparaat zijn getransporteerd naar de computer. Het gedeeltelijke resultaat staat op de fotopagina van MSN en op mijn Facebookpagina. Ik vind het toch maar moeilijker worden om al die ingewikkelde dingen te doen, kwestie van leeftijd vermoed ik.
Straks weer even naar Freek, wiens toestand na de operatie met grote stappen vooruit gaat. Ergens deze week mag hij wel weer naar huis.

Verder niet zo veel nieuws, tot de volgende keer.
Groet Ron.

We are back

Lichtelijk gebruind heb ik mij richting toetsenbord verplaatst.
De eerste tikjes na een maand afwezigheid vallen niet mee.
Sinds een week al bevinden wij ons weer in het Amsterdamse.
Als je terug komt van vakantie hebben sommigen de behoefte om uit te rusten van de vakantie. Daar ben ik er dus eentje van. Niet dat we niet genoten hebben, integendeel.
Desondanks waren we natuurlijk druk bezig met allerlei huishoudelijke taken die nodig zijn na zo'n 3 weken absentie.
Ook waren we vrij frequent in het ziekenhuis te vinden. Onze goede vriend Freek kreeg
aldaar een aantal nieuwe omleidingen rond zijn hart.
Inmiddels is de operatie achter de rug en is ie aan de betere hand.
Rob, de partner van mijn correspondente uit het Zuiden, vierde gisteren zijn verjaardag: hiep, hiep, hoera. Vandaag verkeert hij in Oranje-sferen.
Op een klein schermpje in mijn computerbeeldscherm volg ik de gebeurtenissen van het Hollandse team in Zuid Afrika. Het is me een vervelend gezoem wel.
Sonja in Aussieland heeft een oogprobleem en Nederland een no-score probleem. Tenminste tot nu toe.(14.15uur-rust)
Wel, we nemen nog een kopje koffie en wachten op de tweede helft.

Groet Ron.