vrijdag 13 augustus 2010

Wachten

is een vervelend iets.
Je kunt er niet veel aan doen, behalve de tijd die het duurt zo aangenaam mogelijk door te brengen.
Zo kan m'n Aussie-sis lang wachten op haar weggevlogen vogeltje. Ik leef met haar mee.
Mijn Maastrichtse sis moet wachten tot haar vloer klaar is.
Wij wachten op de Sail-gebeurtenissen, zo pas na de Pride-toestanden. Maar dit duurt nog maar een weekje.
Ook wachten we op de terugkeer van de boys from Amerika. Da's aan het einde van de maand. Wederom een weekje logeerpret.
Elke maand wachten we ook op nieuwe centjes, als het goed is krijgen we de volgende keer ietsje meer. Maken we misschien ook zo'n dansje:





Groet Ron.

Geen opmerkingen: