vordert maar matig.
Volgens Bartjens zou het geheel zo'n 8 weken kunnen duren.
Uit bed komen gaat nu makkelijk, erin gaan nog makkelijker.
Elke dag een klein wandelingetje gaat ook wel, al ben ik op na zo'n tocht.
Slapen doe ik veel en vaak. Het gaat gewoon vanzelf, wellicht dankzij de medicijnen,
die overigens al ruim gehalveerd zijn.
Veel zin om de normale dingen te doen heb ik ook nog niet. Zelfs lezen is geen makkie.
Gelukkig zijn er vaak en veel telefoontjes die voor afleiding zorgen en mij weer oppeppen. Ook mijn partner zorgt voor de broodnodige afleiding en variatie.
Hopenlijk wordt het volgende stukje ietsje optimistischer en heb ik meer materiaal om het ook optisch leuk te maken.
Hier laat ik het even bij, groet Ron.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten